रॅटन आणि वॅगोरीयोच्या जीवनातला एक दिवस - झॅव्ही क्रिआडो

सूर्यप्रकाशाच्या पहिल्या किरणांनी हिल्सब्रॅड फूटहिल्सच्या झाडाच्या शिखरांना आंघोळ घातली. अल्टरॅकच्या अवशेषांमधील डोंगराजवळ, धुळीच्या बारीक थराने झाकलेले एक धातूचे चिन्ह उजळू लागले होते. पोस्टरवर "विग्लीवर्म" वाचले जाऊ शकते. तेव्हा त्या पोस्टरवरून एका छोट्या रेशमी कापडाने धूळ पुसण्यासाठी एक छोटासा हात दिसला.

"आजचा दिवस आहे, सर्वकाही परिपूर्ण असले पाहिजे” - चिमुकलीने विचार केला.

जिंजरब्रेड माऊस हा त्या पोस्टरचा मालक होता, तसेच घर त्याच्या मालकीचे होते. असे घर जे कोणत्याही जीनोमप्रमाणे गोलाकार आणि धातूने बांधलेले होते. त्यात ३ मजले होते. तळमजल्यावर राहण्याची खोली होती. यात एका दूरदर्शनला जोडलेला उग्र काळ्या चामड्याचा सोफा होता, जो रॅटिनचा क्रांतिकारक शोध होता. एझेरोथमध्ये काय घडत आहे याची बातमी टेलिव्हिजनने एक असलेल्या सर्व घरांपर्यंत पोहोचवायची होती, परंतु त्या क्षणी त्या स्क्रीनवर जे काही दिसत होते ते म्हणजे जायफळ उंदराने तळघरात बसवलेला कॅमेरा होता. त्या वनस्पतीमध्ये एक स्वयंपाकघर देखील होते आणि त्याच्या आत "शेफ-ई" होता जो रॅटिनसाठी स्वयंपाक करायचा रोबोट होता. घरामध्ये यापैकी बरेच रोबोट होते जे जीनोमला घरकाम आणि त्याच्या अभियांत्रिकी अभ्यासात मदत करत होते.

वरच्या मजल्यावर शयनकक्ष होता, त्यात अतिशय चांगल्या दर्जाच्या रनिक ब्लँकेटने झाकलेला एक छोटासा पलंग होता. कागद, प्लॅन, फाउंटन पेन आणि सर्व रंगांचे शाईचे डबे भरलेले एक छोटेसे डेस्कही होते. खोलीच्या भिंतीलगत जायरोस्कोपच्या आकाराचा दिवा आणि अनेक प्रकाश तोफांनी खोली चांगली उजळली होती.

पण नटी रटिनचा खरा खजिना तळघरातच सापडला. इस्त्री, नट, स्प्रिंग्स, मेटल प्लेट्स, लोकरीचे गोळे, अयशस्वी प्रयोगांचे अवशेष, रोबोट हेड्स आणि रॅटिनने उत्साहाने साठवून ठेवलेले इतर रद्दी यांच्या गोंधळात हरवल्यासारखे सर्व काही तिथे सापडले. तळघर देखील लिव्हिंग रूमपेक्षा 2 पट आणि बेडरूमपेक्षा 4 पट मोठे होते. यात असंख्य स्क्रिबल केलेले ब्लॅकबोर्ड, वर्क टेबल, मोबाईल लॅम्प होल्डर आणि सहाय्यक रोबोट्स होते. तेथे, याव्यतिरिक्त, रॅटिनच्या मुकुटातील दागिना देखील होता. यावर तो अनेक महिने आणि वर्षभर काम करत होता आणि आज त्याची परीक्षा पाहण्याचा दिवस होता.

"कुठे गेला तो मूर्ख?" - रॅटिनने विचार केला. - मी आत्तापर्यंत पोहोचायला हवे होते.

शेवटी दारावरची बेल वाजली तेव्हा साधारण सकाळ झाली होती. "रिंगगगगगगगग, रिंगगगगगग, रिंगगगगगग."

- ते तिथे जाते, ते जाते! - दरवाज्याकडे जाताना रतीन ओरडला. - तुला उशीर झाला, राक्षस प्राणी!

जेव्हा त्याने दार उघडले, नटी रॅटिन, त्याला एका राक्षसाचे सिल्हूट सापडले जर आपण त्याची त्याच्याशी तुलना केली तर. त्याचे हात मोठे आणि केसांनी भरलेले होते ज्याने त्याच्या शरीराचा एक चांगला भाग देखील झाकलेला होता. डोक्यावर, दोन शिंगे समोरच्या बाजूला थोडासा वळसा घालून अभिमानाने उभी होती. तथापि, ज्या पायात त्या अस्तित्वाचे सर्वात मोठे वैशिष्ठ्य आढळून आले, त्यापैकी एकाला टॉरेनच्या गडद रंगाशी जुळणारे अफाट खूर होते, परंतु दुसरे... दुसऱ्याला एक प्रकारचा लोखंडी पाय होता जो त्याच्या जागी बदलला. पूर्वी मांस होते, म्हणूनच टॉरेन चालताना थोडं थबकलं.

-सॉरी रॅटिन, अलीकडे जेव्हा मी पाऊल टाकतो तेव्हा हा पाय मला मारतो. - टॉरेन म्हणाला. - ते कसे आहे?

-ठीक आहे, मी आधीच सर्व फंक्शन्स आणि कोऑर्डिनेट्स प्रोग्रॅम केले आहेत, जर काही चूक झाली नाही तर आम्ही 0.0000587 सेकंदात मोलिनो टेरेनपर्यंत पोहोचू शकू. मला काळजी करणारी एकच गोष्ट म्हणजे योग्य ठिकाणी री-मटेरियलाइज करणे, जर काही चुका असतील तर... - जीनोमने वाक्य पूर्ण केले नाही, परंतु हे स्पष्ट होते की जर प्रयोग अयशस्वी झाला तर त्यांना खूप मोबदला मिळेल. - त्यासाठी नंतर वेळ मिळेल, तरी मला तो पाय पाहू दे.

जरी अझेरोथच्या कोणत्याही रहिवाशाच्या दृष्टीने ग्नोम आणि टॉरेन यांच्यातील संबंध अगदी सामान्य नसले तरी, विगविंड माऊस आणि व्हॅगोरिओ पिएरनामुन यांच्यात अनेक वर्षांपासून मैत्री होती.

कॅम्प टॉराजो येथे फक्त एक शावक असताना जीनोमने टॉरेनची सुटका केली होती. "ग्रिम टोटेम" हल्ल्यादरम्यान वॅगोरिओने त्याचा पाय अडकलेल्या सापळ्यात पडण्याच्या दुर्दैवाने पळ काढला होता. रॅटिन, जो साहसी होता, त्याला सोडवण्यासाठी टॉरेनच्या शरीरापासून पाय वेगळे करण्याशिवाय पर्याय नव्हता, तो त्याला घरी घेऊन गेला आणि तेथे त्याने त्याला बरे केले, वाढवले ​​आणि शिक्षण दिले. पाय नसल्याच्या समस्यांमुळे, रॅटिनने काही काळ यांत्रिक पायावर काम केले आणि वॅगोरिओला मदत केली, जो शेवटी पुन्हा चालू शकला. तेव्हापासून रॅटिन आणि वॅगोरिओ शेकडो साहसी जीवन जगले होते, ते प्लेगुलँड्स किंवा साउथशोअर एक्सप्लोर करण्यासाठी गेले होते, त्यांनी रॉकेट लाँच केले, त्यांनी हॅलोवीन भोपळे मोठ्या शहरांच्या बाजारपेठेत किंवा लिलावगृहांमध्ये विकण्यासाठी डिझाइन केले आणि त्यांनी एकदा यतीचा सामना केला. Alterac अवशेषांच्या दक्षिणेकडे भटकत आहे. या सर्व गोष्टींसाठी, रॅटिन वॅगोरिओच्या वडिलांसारखा बनला होता आणि जीनोमने टॉरेनवर मुलासारखेच प्रेम केले.

-बरं, तेच आहे, आता खूप कमी व्हागोरिओला दुखापत झाली पाहिजे. - मेकॅनिकल पाय दुरुस्त केल्यावर रॅटिन म्हणाला. - बरं, आपण बागेतून काही फुले कशी उचलू? आम्हाला ते कार्य करायचे असल्यास आम्हाला इंधन लागेल ...

-ठीक आहे, पण मला ZX-3000 टर्बो कलेक्टर वापरु दे! - टॉरेन विनवणीने म्हणाला.

- काही नाही, टर्बो कलेक्टर माझा आहे, तुम्हाला माहिती आहे. - रटिनने निदर्शनास आणून दिले.

जीनोमने त्याच्या पाठीवर एक प्रकारचा बॅकपॅक ठेवला जो सक्शन ट्यूबला जोडला गेला आणि त्याच्या मित्रासह बागेत गेला.

- प्लीजओउउर्रर्र! - वॅगोरिओने मांजरीच्या पिल्लासारख्या तेजस्वी डोळ्यांनी आग्रह केला जो त्याच्या मालकाला लाड करण्यास सांगतो.

- अरेरे ठीक आहे, पण फक्त एकदाच! - रटिनने शेवटी होकार दिला.

रॅटिनने हे कॉन्ट्रॅप्शन वॅगोरिओला दिले, जो भावनेने आणि उत्साहाने ते त्याच्या पाठीवर ठेवला आणि घराबाहेर फ्लोर डी पाझच्या बागेत धावला.

-तयार करा! 3, 2, 1… - Vagorrio ने काउंटडाउन सुरू केले आणि लाल बटण दाबले. त्याच्या पाठीवरील यंत्राने एक मोठा खडखडाट सोडला जो डोंगरावर प्रतिध्वनित झाला आणि कंपन करू लागला. वॅगोरिओने दोन्ही हातांनी ट्यूब घट्ट पकडली आणि फुलांच्या बागेकडे बोट दाखवले. ताबडतोब एक लहान तुफान यंत्राच्या नळीतून बाहेर आला आणि प्रत्येक फुलांना पकडण्यासाठी कुठे हलवावे हे कळल्यासारखे चोखत होता.

-ठीक आहे, आता आपल्याला फक्त टर्बो कलेक्टरची फुले इंधनात बदलण्याची प्रतीक्षा करावी लागेल. - रॅटिन वागोरिओला म्हणाला. - आज आपण काय करणार आहोत याचे महत्त्व तुम्हाला माहीत आहे, बरोबर?

-रतीन, तू एका वर्षापासून त्याची पुनरावृत्ती करणे थांबवले नाहीस. आम्ही वर्तमानपत्रात दिसू लागलो तर काय, ते तुमचे नाव तारेवर टाकतील तर काय, जर एखाद्या गोब्लिनला असे काही स्वप्नही वाटले नाही तर काय ... - वगोरिओने उत्तर दिले.

"अर्थात एक गोब्लिन असे काहीतरी स्वप्न देखील पाहू शकत नाही!" - रॅटिन रागाने म्हणाला. - ते ग्रीन इडियट्स फक्त सोन्याचा विचार करतात. वागोरिओ ऐका, हा शोधापेक्षा बरेच काही आहे, यामुळे लोकांची जीवनशैली बदलेल, हा एक पूर्ण वाढ झालेला पदार्थ वाहतूक करणारा आहे. - जीनोमने निदर्शनास आणले.

त्याच्या शोधात एक प्लॅटफॉर्मचा समावेश होता ज्यामध्ये वरवर पाहता सामान्य जायरोस्कोप होता, जायरोस्कोप एका बॅटरीशी जोडलेला होता जो फ्लोर डी पाझच्या रिफाइंड तेलाने काम करतो, जो अत्यंत स्वस्त होता. जर ते काम करत असेल, तर मशीन त्यांना त्यांच्या डोंगरावरील घरापासून टेरेन मिलमधील वॅगोरिओच्या घरापर्यंत डोळ्याच्या झटक्यात नेण्यास सक्षम असेल. यासह रॅटिनला अझेरोथ आणि आउटलँडच्या कोणत्याही भागात त्वरित पदार्थ वाहतूक करण्यास सक्षम होण्याची आशा होती.

- चल, वर जा. - रॅटिन वागोरिओला म्हणाला - वेळ आली आहे.

टॉरेन आर्टिफॅक्टवर चढले आणि तेथे ते दोघेही इतर अनेक प्रसंगांप्रमाणेच एकत्र होते आणि एका नवीन साहसाला सामोरे जाण्यासाठी तयार होते. त्यांनी एव्हिएटर चष्मा आणि लेदर जॅकेटसह हुड घातला.

-रॅटिन, मी खूप उत्साहित आहे! मला आशा आहे की सर्व काही ठीक होईल आणि आम्ही तुम्हाला दुसऱ्या बाजूला पाहू! - वॅगोरिओने शेवटी रॅटिनला सांगितले.

- ठीक आहे, चला जाऊया! मार्ग मोजत आहे... निर्देशांक तयार करत आहे... इंधन टाकी तयार करत आहे... अणुभट्ट्यांची तयारी करत आहे... आणि शेवटी... लाल बटण! - रॅटिनने त्याचा शोध सुरू करताना सांगितले.

अचानक त्या तळघरात सर्व काही अचानक उजळून निघाले, जायरोस्कोप चमकू लागला आणि लगेचच ते स्वतःमध्ये शोषले गेले आणि खोली पूर्णपणे निर्जन झाली.

टॅरेन मिलमध्ये लगेचच एक ठिणगी दिसली आणि त्याच्या पुढे जायरोस्कोप दोन्ही क्रू सदस्यांसह दिसला.

- हे यशस्वी झाले आहे! - दोघे एकसुरात ओरडले. - यश, यश, éééééxito!

रॅटिन आणि वॅगोरिओ जहाजातून उतरले आणि जायरोस्कोप हलू लागल्यावर एकमेकांना मिठी मारत होते. तो थरथर कापला आणि उजळला, क्रॅक होऊ लागला आणि शेवटी स्फोट झाला.

दोन मित्रांचे मृतदेह काही करण्याआधीच गोळ्या झाडून बाहेर पडले. धूर आणि आग यांच्या दरम्यान, व्हॅगोरिओचे शरीर एका झाडाजवळ होते परंतु जीनोम पूर्णपणे गायब झाला होता.

बहुतेक धूर निघून गेल्यावर टॉरेनचा हात हलू लागला. अचानक रतीनचे डोके त्याच्या मित्राच्या हातातून बाहेर पडले.

-वगोरिओ! वागोरिओ तू ठीक आहेस ना?! Vagorrio कृपया माझ्याशी बोला! - जीनोमच्या डोळ्यात अश्रू येऊ लागले ज्याला तो ज्या परिस्थितीत सापडला त्याचे गांभीर्य समजू लागले होते. - त्याने मला वाचवले, वॅगोरिओने मला वाचवले, त्याने मला स्फोटापासून आणि या निंदनीय झाडाच्या टक्करपासून वाचवले. - इतक्या वर्षांपासून त्याचा विश्वासू साथीदार असलेल्या जड शरीराकडे पाहताना त्याने विचार केला.

त्याच्यामुळेच हे घडले होते म्हणून रतीनला दम लागला. वॅगोरिओने त्याला बर्‍याच वेळा सावध केले होते की ते कार्य करणार नाही. आता त्याच्यामुळे टॉरेनचा मृत्यू झाला होता, तो त्याला कधीच माफ करू शकत नव्हता.

वॅगोरिओला मिठी मारून हृदयविकाराने रडत असताना, टॉरेन किंचित हलू लागला.

-कॉफ, कॉफ- वगोरिओ खोकला.

-वागोरिओ!, तू जिवंत आहेस! - रतीनचे डोळे विस्फारले आणि त्याने आपल्या मित्राला मिठी मारली ज्यामुळे त्याचा श्वास जवळजवळ निघून गेला.

-तुला काय वाटलं हं... माझ्यापासून इतक्या सहज सुटका होईल? - त्याच्या आवाजाच्या स्वरानुसार, टॉरेन जखमी झाला होता तरीही तो त्यातून बाहेर येईल असे वाटत होते. - तुम्हाला कशाच्याही स्फोटापेक्षा जास्त आवश्यक असेल ... तरीही ... - टॉरेनने त्याचा यांत्रिक पाय जिथे असावा त्या ठिकाणी आपली नजर खाली केली. - मला फिक्स करावे लागेल असे दिसते आहे हं... - स्फोटामुळे पाय गायब झाला होता.

-आम्ही ते वेगोरिओ सोडवू, काळजी करू नका, महत्वाची गोष्ट म्हणजे तू इथे आहेस.- रतन म्हणाला.

अपघात होऊन दोन आठवडे उलटून गेले होते आणि रॅटिनने वॅगोरिओसाठी एक नवीन पाय तयार केला होता, जो पूर्वीच्या तुलनेत पूर्णपणे कार्यक्षम आणि अधिक चांगल्या प्रकारे व्यक्त केला होता. टॉरेनने अनेक प्रसंगी त्याचे आभार मानले होते की या शोधामुळे तो पुन्हा सामान्यपणे चालेल.

ते दिवाणखान्यात जेवताना टेबलावर बसले होते आणि त्यांनी टेलिव्हिजनवर रॅटिनने रेकॉर्ड केलेल्या गायरोस्कोपच्या बांधकामाच्या प्रतिमा पाहिल्या. जीनोमच्या डोक्यातून भावना उसळल्या ज्यामुळे त्याला दुःख आणि आनंद झाला, त्याने त्याचे स्वप्न पूर्ण केले नाही परंतु त्याचा मित्र त्याच्यासोबत होता.

-वगोरिओ, मला तुला काहीतरी द्यायचे आहे. - जीनोमने टॉरेनला एक बॉक्स दिला.

टॉरेनने बॉक्स उघडला आणि आत त्याला तळघरात पडलेल्या जायरोस्कोपच्या अवशेषांजवळ त्या दोघांचा फोटो सापडला. वगोरिओने रतीनच्या डोळ्यात अश्रू दिसत होते.

- माझ्या सर्व मित्रांसाठी खूप खूप धन्यवाद, मी तुझ्यावर प्रेम करतो. - या शब्दांसह टॉरेनने रटिनचे केवळ त्याच्या भेटवस्तूबद्दलच आभार मानले नाही, तर त्यांच्या सर्व वेळ एकत्र दिल्याबद्दल.

जीनोमसाठी नाव शोधण्यात मला मदत केल्याबद्दल माझा मित्र नोव्हाला समर्पित