Bestemming: voorwoord
Destiny: Hoofdstuk I
Destiny: Hoofdstuk II
Destiny: Hoofdstuk III
Destiny: Hoofdstuk IV
Het was een fantastische dag!
Vastberaden en levendig ging ik de straat op. De wereld leek anders. Of zou ik het zijn? Ik ontmoette Grisillo op de Plaza terwijl ik met broeder Kristoff sprak.
- Naini - ze begroetten vriendelijk.
- Goedemorgen. Gray, ik moet met je praten.
Hij bekeek me van top tot teen en barstte in een gelukkige lach uit.
- Ben je klaar? Wanneer u wilt, kunnen we beginnen.
Ik keek hem zwijgend aan.
- Jouw instructie, toch?
- Gray, ik denk dat we alleen moeten praten.
We gingen in stilte naar zijn kantoor.
- Waar ga je heen, Naini? Wat is er gebeurd?
- Ik heb een gunst nodig, ik heb iets nodig om mee te beginnen.
- Ga je naar buiten zonder training? Wat zoek je?
Even aarzelde ik, maar alleen hij kon me helpen.
- Ik ga naar buiten wachtend om gekozen te worden.
- De schurken?! - Hij was echt boos.
- Ja - zei ik resoluut - en als je denkt dat je me niet kunt helpen, maak je geen zorgen, ik zal een manier vinden.
- Ik... - Het leek alsof er iets in hem instortte. - Ik zal je helpen met je start, maar ik vraag je om niet terug te komen voor mijn hulp. Zijn toon werd koud. We mogen geen van beiden samen gezien worden.
Er brak iets in mijn wezen, alsof de wortel van een boom de aarde verscheurde tot hij ervan loskwam. Ik wist dat die wortels nu geen houvast meer zouden hebben, vanaf dat moment hoefde ik ze alleen nog maar in de lucht te genezen.
- Het zij zo, mijn heer.
We hadden elkaar in de schemering bij de stadspoort ontmoet.
Ik besloot naar het Merchant District te gaan om een dolk te kopen, waar Shellene had aangegeven dat ze zwaarden verkochten. Het was de drukste wijk van de stad. De belangrijkste kooplieden, de veilingmeester, de bank, de herberg… alles zat altijd vol met de meest uiteenlopende mensen. Daar leek iedereen haast te hebben, zelfs degenen die stonden leken op iets te letten.
Mensen, elven, kabouters, dwergen, zelfs draeneis. Jagers met hun huisdieren, tovenaars met hun stokken, krijgers met hun zwaarden, zelfs priesters met hun elegante kleding. Hoewel hij niet begreep waarom ze altijd in hun gevechtsharnas waren gekleed.
Dat deel van de stad rustte niet, de lucht werd donker en mensen die iets zochten bleven komen. Deals, winkels, beurzen ... zaken.
Ik nam het pad naar de Stormwind Gate.
Die brug die ik nog nooit was overgestoken, die enorme standbeelden die naar de hemel rezen, die helden die me aankeken toen ik passeerde. Er was iets aan het veranderen.
Lord Grisillo wachtte me al onderweg op, gekleed in een grijze broek en een wit overhemd, hij leek bijna een eenvoudige bewoner van Stormwind. Zodra ik aankwam waar hij was, begon hij te lopen, zonder naar me te kijken, zonder tegen me te praten.
Ik zag dat we naar het zuiden gingen.
"We zullen Villadorada passeren, gewoon om de veilige weg te gaan, we zullen daar niet stoppen." Uiteindelijk informeerde hij me.
Ik denk niet dat het lang zou duren voordat we aankwamen, maar de reis leek eeuwig. De zon was nog niet warm boven ons hoofd toen we een kleine muur overstaken, veel smaller dan die van Stormwind die de ingang van een vallei leek te beschermen. We volgden het pad tot we de deur bereikten van een kleine abdij die de plaats domineerde.
- Tot ziens. - zei Grisillo en vertrok.
Ik was alleen.