Ik was onlangs mijn bloedelf paladin aan het nivelleren (ftw-onderwerpen) en op een missie vond ik dit boek dat me op onverklaarbare wijze te lezen gaf. Dit in-game boek is verkrijgbaar bij Warden Belamoore.
Dit artikel is gebaseerd op dingen die in het spel kunnen worden gelezen en op wat speculatie van mijn kant. Wees voorbereid, er komt een lange tekstinvoer.
Kegan Darkmar, de leider van een kleine groep ondoden die ons kwam bezoeken om asiel te zoeken om aan zijn "broers" te ontsnappen, daagt onze gebruikelijke houding ten opzichte van zijn soort uit. Zijn huid is misschien aan het rotten of het bloed stroomde lange tijd niet door zijn aderen, maar hij handelt met adel en toont meer zorg voor de veiligheid van zijn landgenoten dan voor die van hemzelf.
In feite voel ik in hem een menselijkheid die ik, eerlijk gezegd, soms mis bij sommige mensen die ik ken.
Maar waarom zeg ik dit allemaal? Ik bevestig dit om geloofwaardigheid te geven aan wat ik ga schrijven, aangezien dit de woorden van Kegan waren en het is mijn wens dat mijn collega's, na het lezen van dit dagboek, begrijpen waarom ik erin geloof:Overblijfselen van oude goden liggen in de holle diepten van de wereld. Nu proberen nieuwe krachten die oude macht te gebruiken, zodat degenen die slagen, een vreselijk wapen in handen hebben om hun vijanden te bevechten. "
Dat waren de woorden die Kegan sprak toen hij zijn bloedstenen hanger naar mij uitstak, en er was angst en misschien eerbied in zijn ogen terwijl hij dat deed. Toen zijn handen bij de mijne kwamen, bleven ze roerloos staan, alsof ze weigerden de hanger te overhandigen. Ik voelde wat walging, maar ik kan me niet herinneren of mijn afwijzing te wijten was aan het dode vlees dat in mijn hand kneep of dat het de hanger was die me deed huiveren.
Maar ik kan je verzekeren dat ik een kracht in hem voelde. Een diepe, verborgen, dorstige kracht. Verlangend om vrijgelaten te worden.
Hoewel mijn metgezellen in Dalaran voorzorgsmaatregelen namen door de bloeddorstige die Kegan en zijn volgelingen droegen te bestuderen, in plaats van de vier vluchtelingen in quarantaine te plaatsen en het bloed bij hen achter te laten, dwong Kegans oprechtheid me om zijn hanger te bestuderen.
Ik wilde mijn metgezellen meedelen dat dit type steen magische eigenschappen had, en als wij, de wichelroedelopers van Dalaran, niet van plan waren de krachten van de Sangrita's te benutten, zouden we op zijn minst hun eigenschappen moeten kennen, want het was duidelijk dat onze vijanden zouden ze vroeg of laat tegen ons gebruiken.En zo begon ik mijn onderzoek.
Ik heb wat tests gedaan, ervan uitgaande dat bloedsteen een soort gesteente was, zoals kwarts of obsidiaan. Dus voerde ik een reeks procedures uit om het volgende te bepalen: welke mineralen de sangriet bevatte, welke krachten werkten om zijn kleur en hardheid te produceren, evenals andere eigenschappen die algemeen zijn voor gesteenten en mineralen. Maar tot mijn teleurstelling reageerde de Sangrite-hanger niet op mijn tests zoals een gewoon mineraal zou doen.
In feite reageerde hij op de tegenovergestelde manier dan verwacht! Het was alsof de hanger mijn experimenten opzettelijk boycotte.Alsof het een eigen leven en een eigen geest heeft.
Geërgerd maar niet ontmoedigd, verwierp ik het idee dat de hanger een stuk inerte rots was, de theorie dat het een levend wezen was dat aan kracht won.
Maar ik had het weer mis.
Geen van mijn tests leverde informatie op over de oorsprong van de sangrita. Dit keer was het enige dat ik zeker wist, dat de sangrita noch levend ... noch dood was.
De snee was niet diep, maar er spoot veel bloed uit de wond. Voordat ik een verband aanbracht, viel veel van mijn bloed op de werktafel.
Het bloed dat bij de bloedstenen hanger was vergoten, bewoog langzaam naar de edelsteen, alsof deze een vreemde aantrekkingskracht had. Het bloed dat in contact was gekomen met de hanger verdween schijnbaar en de paarse tint van de steen nam toe naarmate hij uit mijn bloed dronk.En toen ik het weer schoonmaakte, merkte ik iets heel vreemds op ...
Maar het was op dat moment, op de rand van mislukking, dat de grootste vooruitgang plaatsvond. Bij mijn laatste test heb ik een beker gebruikt waarvan de rand was gebroken, waardoor er aan de bovenkant een klein rafelig gaatje achterbleef. Aan het einde van de test, zonder enig resultaat, ging ik de werktafel schoonmaken en mezelf op het glas snijden.
Nadat ik dit fenomeen had gezien, begon mijn hoofd te draaien, misschien vanwege mijn recente blessure (hoewel ik echt niet geloofde dat dit de oorzaak was, aangezien ik niet zoveel bloed had verloren) of misschien vanwege mijn ontdekking, na talloze pogingen, van een van de eigenschappen van sangrita. Ik voelde me achter me aan, sleepte mijn kruk, ging zitten en dacht een tijdje na. Talloze vragen gingen door mijn hoofd, waardoor ik duizelig werd en mijn evenwicht dreigde te verliezen.Drinkt de sangrita bloed? Heb je dorst naar bloed? Trekt het bloed aan?
Of is de sangrita gemaakt van bloed? En zo ja, van wie is het bloed? De mijne? Of dat van een mens? Dat van een dier?Of misschien is dit juweel het bloed van iets onbekends, iets waar Kegan tegelijkertijd bang en vereerd was toen hij me zijn hanger gaf.
Dit is de vraag die een antwoord behoeft. Het is de sleutel.
Naast bloed zijn er elementaire krachten versmolten in de steen. Vuur, water, donder en steen vermengen zich met bloed (ja, maar wiens bloed?) En hoewel dit mengsel aan de buitenkant inert is, lijken al deze krachten van binnen met elkaar in botsing te komen. Dit verrassende en onheilspellende materiaal riep nieuwe vragen op.
Maar om deze vragen te beantwoorden, waren er meer studies en experimenten nodig op de hanger en ik ben erg bang dat het Lordamere Reclusion Camp niet de mankracht of uitrusting kan krijgen om deze taak uit te voeren. Dus stuurde ik de bloedstenen hanger met een koerier naar Dalaran met specifieke instructies over wat voor soort tests er moesten worden uitgevoerd om mijn aanvankelijke teleurstellingen te voorkomen.
Terwijl ik wachtte op de resultaten van deze tests, begon ik met Kegan te praten. Hoewel ik hem constant onder druk zette om te onthullen wat hij wist over bloedzuigers, vertelde hij me nooit iets anders dan wat hij me vertelde op de dag dat hij me de hanger overhandigde. En hij sprak niet vaak over zijn tijd met de "Forsaken" -groep, de naam waarmee hij naar zijn ondode clan verwees.
Maar Kegan wilde graag over andere dingen praten, vooral over zijn jeugd in Lordaeron, voordat hij ten onder ging.Blijf dat verloren koninkrijk liefhebben, ook al is het nu verwoest en dood.
Mijn groeiende genegenheid voor Kegan vervulde me met geduld terwijl ik op mijn testresultaten wachtte.
Maar nadat ik een aantal weken niet had gehoord, was mijn geduld uitgeput, dus nadat ik verschillende vragen had gesteld over Dalaran, wist ik dat de bloedsteen zijn bestemming nooit had bereikt. Mijn afgezant was onderweg verdwaald geraakt en de bloedstenen hanger was bij hem verloren!
Dit was serieus nieuws, want hoewel Kegan en zijn volgelingen nog steeds exemplaren van bloedsteen hebben om mee te experimenteren, ben ik bang dat de hanger in verkeerde handen is gevallen.
Ik heb nog een koerier naar Dalaran gestuurd en ik heb vernomen dat ze tot dusverre nog steeds op zoek zijn naar de hanger in de ruïnes buiten ons beschermingsgebied.Ik hoop alleen dat het niet te laat is.
Het spijt me dat ik je al deze tekst heb laten lezen, maar er was geen andere manier om het te begrijpen.
Na het lezen volgt hieruit dat de sangrita van bloed is gemaakt. Welk bloed? Wat is Saronite? Saroniet is een mineraal dat is afgeleid van het bloed van Yogg-Saron, dus we kunnen afleiden dat Sangrita het bloed is van een andere oude god, de oude God van het bloed (Yogg was van de dood).
Om dit alles te bevestigen, zegt hij ook dat sangrita is samengesteld uit de vier elementen. Azeroth bestaat uit vier elementen, en het leven van de oude goden is verbonden met Azeroth, dus we kunnen ons voorstellen dat ze aan hen verwant zijn.
Ook ... Wie waren de luitenants van de oude goden? Bingo! De Elemental Lords. Er is nog een NPC (waarvan ik het gesprek niet zal geven, maar het zou interessant zijn als je het leest) in Silithus die ons vertelt over de oorlog tussen de elementen en de corruptie waarvan ze het slachtoffer zijn van de kant van de Oude Goden: Hoge Lord Demitrian.
En verder zijn er meer missies die dit alles bevestigen in de Hooglanden van Arathi: de keten van bevrijdende prinses Myzrael, gevangen door een gigantische elementaire rots (meer elementalen). Om de missie te voltooien zullen we ook een NPC moeten bereiken, een Twilight-deserteur, die zich ook in Silithus (C'thun) en in Darkshore (de grote God doorboord met een gigantisch zwaard) bevindt, die ons vertelt dat Myzrael eigenlijk een kwaadaardig wezen, en wanneer we haar loslaten, verschijnt ze met de Auriaya-huid, ergo is ze een creatie van de Titanen. En de gevangenbewaarders van Yogg-Saron waren ook corrupt!
In andere artikel over de oude goden waarin we publiceerden GuíasWoW men zei dat hij in Tirisfal Glades was, wat ik betwijfel. De Ancient God wordt gevonden in de Arathi Highlands, maar zijn kracht is groot genoeg om te kunnen fluisteren naar gebieden met een vergelijkbare afstand (laten we eens kijken naar Yogg-Saron en de Whisper Black Throat).
Dit artikel bevestigde ook het bestaan van een Oude God in Karazhan, en in Karazhan op het moment dat het Burning Legion zich bevindt, onder controle van Malchezaar. Er wordt ook aangegeven dat sangrita wordt gebruikt bij demonische rituelen, dus ... kunnen we bevestigen dat er een alliantie bestaat tussen de oude goden en het brandende legioen? Of maken de Old Gods deel uit van het Burning Legion?
Tot zover wat ik heb ontdekt, als ik iets anders neem, zal ik het je laten weten