Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου έβγαλαν τους κορυφές των λόφων του Χίλσμμπραντ. Κοντά σε ένα βουνό στα ερείπια του Alterac, μια μεταλλική πινακίδα καλυμμένη με ένα λεπτό στρώμα σκόνης άρχισε να ανάβει. Στην αφίσα θα μπορούσε να διαβαστεί το "Wigglyworm". Στη συνέχεια, ένα μικροσκοπικό χέρι φάνηκε να σκουπίζει απαλά τη σκόνη με ένα μικρό μεταξωτό ύφασμα από αυτή την αφίσα.
"Σήμερα είναι η μέρα, όλα πρέπει να είναι τέλεια »- σκέφτηκε το μικροσκοπικό ον.
Το Gingerbread Mouse ήταν ο ιδιοκτήτης αυτής της αφίσας, καθώς και το σπίτι που του ανήκε. Ένα σπίτι που, όπως και κάθε gnome, ήταν κυκλικό και χτισμένο με μέταλλο. Είχε 3 ορόφους. Στο ισόγειο βρισκόταν το σαλόνι. Περιείχε έναν τραχύ μαύρο δερμάτινο καναπέ συνδεδεμένο με μια τηλεόραση, που ήταν μια επαναστατική εφεύρεση του Ratin. Η τηλεόραση έπρεπε να φέρει τις ειδήσεις για το τι συνέβαινε στο Azeroth σε όλα τα σπίτια που είχαν ένα, αλλά αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορούσε να φανεί σε αυτήν την οθόνη ήταν η κάμερα που είχε εγκαταστήσει το Nutty Mouse στο υπόγειο. Αυτό το εργοστάσιο είχε επίσης κουζίνα και στο εσωτερικό του ήταν ο «Chef-E» που ήταν το ρομπότ που μαγειρεύει για τον Ratín. Το σπίτι είχε πολλά από αυτά τα ρομπότ που βοήθησαν το gnome τόσο στις οικιακές εργασίες όσο και στις μηχανικές του σπουδές.
Στον επάνω όροφο βρισκόταν η κρεβατοκάμαρα, είχε ένα μικρό κρεβάτι καλυμμένο από μια καλής ποιότητας κουβέρτα. Υπήρχε επίσης ένα μικρό γραφείο γεμάτο χαρτιά, σχέδια, στυλό και δοχεία μελανιού όλων των χρωμάτων. Το δωμάτιο φωτίστηκε πολύ καλά από ένα γυροσκοπικό σχήμα λαμπτήρα και πολλά ελαφριά κανόνια κατά μήκος των τοίχων του δωματίου.
Αλλά στο υπόγειο βρέθηκε ο πραγματικός θησαυρός του Nutty Ratin. Εκεί θα μπορούσε να βρει τα πάντα με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσε κανείς να χαθεί ανάμεσα στα σίδερα, τα καρύδια, τα ελατήρια, τις μεταλλικές πλάκες, τις μπάλες του μαλλιού, τα απομεινάρια αποτυχημένων πειραμάτων, τα κεφάλια ρομπότ και άλλα σκουπίδια που ο Ράτιν αποθηκεύτηκε με ενθουσιασμό. Το υπόγειο ήταν επίσης 2 φορές μεγαλύτερο από το σαλόνι και 4 φορές μεγαλύτερο από το υπνοδωμάτιο. Περιλάμβανε αμέτρητους πίνακες με σκαρίφημα, τραπέζια εργασίας, φορητούς λαμπτήρες και βοηθητικά ρομπότ. Εκεί, επιπλέον, υπήρχε και το κόσμημα στο στέμμα του Ράτιν. Δούλευε για μήνες και ακόμη χρόνια σε αυτό, και σήμερα ήταν η μέρα για να το δοκιμάσει.
"Πού πήγε αυτός ο ηλίθιος;" - Ο Ράτιν σκέφτηκε. - Έπρεπε να έφτασα τώρα.
Ήταν σχεδόν τα μεσημέρια όταν χτύπησε τελικά το κουδούνι. "Ringggggggggg, ringgggggggg, ringggggggg."
- Εκεί πηγαίνει, πηγαίνει! - Ο Ράτιν φώναξε καθώς περπατούσε προς την πόρτα. - Είσαι αργά, δαίμονας ζώο!
Όταν άνοιξε την πόρτα, τον Nutty Ratin, βρήκε τη σιλουέτα ενός γιγαντιαίου όντος αν το συγκρίναμε με αυτόν. Τα χέρια του ήταν τεράστια και γεμάτα μαλλιά που κάλυπταν επίσης ένα καλό μέρος του υπόλοιπου σώματός του. Στο κεφάλι, δύο κέρατα στάθηκαν περήφανα με μια ελαφριά καμπύλη προς την κατεύθυνση του εμπρός. Ωστόσο, ήταν στα πόδια όπου βρήκε τη μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα αυτού του όντος, ένα από αυτά είχε μια τεράστια οπλή που ταιριάζει με το σκούρο χρώμα του Ταύρεν, αλλά το άλλο ... το άλλο είχε ένα είδος σιδερένιου ποδιού που αντικατέστησε αυτό που στο παρελθόν ήταν κρέας, γι 'αυτό και ο Ταύρεν συγκλονίστηκε λίγο όταν περπατούσε.
- Συγγνώμη Ratin, πρόσφατα αυτό το πόδι με σκοτώνει κάθε φορά που κάνω ένα βήμα. - είπε ο Ταύρεν. - Πώς είναι αυτό?
- Λοιπόν, έχω ήδη προγραμματίσει όλες τις λειτουργίες και τις συντεταγμένες, αν δεν πάει στραβά θα πρέπει να φτάσουμε στο Molino Tarren σε διάστημα 0.0000587 δευτερολέπτων. Το μόνο πράγμα που με ανησυχεί είναι να ξανα-υλοποιήσω στο σωστό μέρος, εάν υπήρχαν λάθη ... - Ο gnome δεν ολοκλήρωσε την πρόταση, αλλά ήταν προφανές ότι εάν το πείραμα απέτυχε θα πληρώσουν ακριβά. - Αν και θα υπάρξει χρόνος για αυτό αργότερα, επιτρέψτε μου να δω αυτό το πόδι.
Παρόλο που στα μάτια οποιουδήποτε κατοίκου του Αζερόθ, η σχέση μεταξύ ενός gnome και ενός tauren δεν ήταν πολύ φυσιολογική, ο Wigwind Mouse και ο Vagorrio Piernamuñón είχαν μια φιλία για πολλά χρόνια.
Ο gnome είχε σώσει το tauren όταν ήταν μόλις ένα μικρό στο Camp Taurajo. Ο Vagorrio είχε φύγει κατά τη διάρκεια της επίθεσης "Grim Totem" με την ατυχία να πέσει σε παγίδα που παγιδεύει το πόδι του. Ο Ράτιν, ο οποίος βρισκόταν σε μια περιπέτεια, δεν είχε άλλη επιλογή από το να χωρίσει το πόδι από το σώμα των Ταυρένων για να τον σώσει, τον πήρε σπίτι και εκεί τον θεράπευσε, τον μεγάλωσε και τον εκπαίδεψε. Λόγω των προβλημάτων που αναφέρθηκαν ότι δεν είχαν πόδι, ο Ράτιν εργάστηκε για ένα διάστημα σε ένα μηχανικό πόδι για να βοηθήσει τον Βαγόριο, ο οποίος τελικά μπόρεσε να περπατήσει ξανά. Έκτοτε, ο Ράτιν και ο Βαγκόριο είχαν ζήσει εκατοντάδες περιπέτειες, πήγαν να εξερευνήσουν το Plaguelands ή το Southshore, ξεκίνησαν ρουκέτες, σχεδίασαν κολοκύθες αποκριών για να τις πουλήσουν στις αγορές των μεγάλων πόλεων ή των σπιτιών δημοπρασιών και ακόμη και μια φορά αντιμετώπισαν το Yeti περιπλανιέται νότια από τα ερείπια Alterac. Για όλα αυτά, ο Ράτιν είχε γίνει σαν πατέρας του Βαγκόριο και ο στοιχειός αγαπούσε τον Ταύρεν όσο και έναν γιο.
- Λοιπόν, αυτό είναι, τώρα θα πρέπει να πονάει πολύ λιγότερο Vagorrio. - Ο Ράτιν είπε μόλις είχε τελειώσει την επισκευή του μηχανικού ποδιού. - Λοιπόν, τι γίνεται με να πάρει μερικά λουλούδια από τον κήπο; Θα χρειαζόμαστε καύσιμα εάν θέλουμε να λειτουργήσει ...
- Εντάξει, αλλά επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω το ZX-3000 TurboCollector αυτό το veeeeez! - Είπε ο Ταύρεν παρακαλώ.
- Κανένα τρόπο, το TurboCollector είναι δικό μου, το ξέρεις. - Ο Ράτιν τόνισε.
Ο gnome έβαλε στην πλάτη του ένα είδος σακιδίου που συνδέθηκε με ένα σωλήνα αναρρόφησης και βγήκε στον κήπο μαζί με τον φίλο του.
- Σε παρακαλώ! - Ο Vagorrio επέμεινε με λαμπερά μάτια όπως αυτά ενός γατακιού που ζητάει από τον ιδιοκτήτη του να περιποιηθεί τον εαυτό του.
-Μαμ, είναι εντάξει, αλλά μόνο μία φορά! - Ο Ράτιν συμφώνησε τελικά.
Ο Ράτιν παρέδωσε τη συσκευή στον Βαγόριο, ο οποίος, γεμάτος συναίσθημα και ενθουσιασμό, το έβαλε στην πλάτη του και έτρεξε στον κήπο του Flor de Paz έξω από το σπίτι.
-Ετοιμάσου! 3, 2, 1… - Ο Vagorrio ξεκίνησε την αντίστροφη μέτρηση και πιέζει το κόκκινο κουμπί. Το μηχάνημα στην πλάτη του εκπέμπει ένα μεγάλο κύμα που αντηχεί σε όλο το βουνό και άρχισε να δονείται. Ο Vagorrio έπιασε το σωλήνα σφιχτά και με τα δύο χέρια και έδειξε προς τον ανθισμένο κήπο. Αμέσως ένας μικρός ανεμοστρόβιλος βγήκε από το σωλήνα της συσκευής και έπινε κάθε ένα από τα λουλούδια σαν να ήξερε πού πρέπει να κινηθεί για να τα πιάσει.
- Εντάξει, τώρα πρέπει απλώς να περιμένουμε το TurboCollector να μετατρέψει τα λουλούδια σε καύσιμο. - Ο Ράτιν είπε στον Βαγόριο. - Ξέρετε τη σημασία του τι θα κάνουμε σήμερα, σωστά;
-Δεν σταμάτησες να το επαναλαμβάνεις για ένα χρόνο, Ράτιν. Τι γίνεται αν θα εμφανιστεί στις εφημερίδες, τι θα γίνει αν βάλουν το όνομά σας σε ένα αστέρι, τι γίνεται αν ένας goblin δεν μπορούσε καν να ονειρευτεί κάτι τέτοιο ... - απάντησε ο Vagorrio.
"Φυσικά, ένα goblin δεν μπορούσε καν να ονειρευτεί κάτι τέτοιο!" - Ο Ράτιν είπε θυμωμένος. - Αυτοί οι πράσινοι ηλίθιοι σκέφτονται μόνο το χρυσό. Άκου Vagorrio, αυτό είναι κάτι περισσότερο από μια εφεύρεση, θα αλλάξει τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, είναι ένας πλήρης μεταφορέας. - Ο Γκόνμ επεσήμανε.
Η εφεύρεσή του συνίστατο σε μια πλατφόρμα που είχε ένα φαινομενικά κανονικό γυροσκόπιο, το γυροσκόπιο συνδέθηκε με μια μπαταρία που λειτουργούσε με εξευγενισμένο λάδι από τη Flor de Paz, η οποία ήταν εξαιρετικά φθηνή. Εάν λειτούργησε, το μηχάνημα θα μπορούσε να τα μεταφέρει από το ορεινό τους σπίτι στο σπίτι του Vagorrio στο Tarren Mill σε λιγότερο από ένα μάτι. Με αυτό, ο Ratin ήλπιζε να μεταφέρει την ύλη σε οποιοδήποτε μέρος του Azeroth και του Outland αμέσως.
- Ελάτε, ανεβείτε. - Ο Ράτιν είπε στον Βαγόριο. - Ήρθε η ώρα.
Οι ταύροι ανέβηκαν στο τεχνούργημα και εκεί ήταν και οι δύο, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, μαζί και έτοιμοι να αντιμετωπίσουν μια νέα περιπέτεια. Φορούν στην κουκούλα με γυαλιά αεροπόρου και δερμάτινο μπουφάν.
- Ρατίν, είμαι πολύ ενθουσιασμένος! Ελπίζω ότι όλα πάνε καλά και θα σας δούμε από την άλλη πλευρά! - Ο Vagorrio είπε τελικά στον Ratín.
-Εντάξει πάμε! Υπολογισμός διαδρομής ... προετοιμασία συντεταγμένων ... δεξαμενή τροφοδοσίας ... προετοιμασία αντιδραστήρων ... Και τέλος ... το κόκκινο κουμπί! - είπε ο Ράτιν όταν ξεκίνησε την εφεύρεσή του.
Ξαφνικά μέσα σε αυτό το υπόγειο όλα ξαφνικά ανάβουν, το γυροσκόπιο άρχισε να λάμπει και αμέσως μετά απορροφήθηκε, αφήνοντας το δωμάτιο εντελώς ερημικό.
Στο Tarren Mill αμέσως εμφανίστηκε ένας σπινθήρας και δίπλα του εμφανίστηκε το γυροσκόπιο και με τα δύο μέλη του πληρώματος.
- Ήταν επιτυχία! - Οι δύο φώναξαν από κοινού. - Επιτυχία, επιτυχία, ééééxito!
Ο Ratin και ο Vagorrio κατέβηκαν από το πλοίο και αγκαλιάστηκαν ο ένας τον άλλον όταν το γυροσκόπιο άρχισε να κλονίζεται. Έτρεμε και φωτίστηκε, άρχισε να σπάει και τελικά εξερράγη.
Τα σώματα των δύο φίλων πυροβολήθηκαν πριν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Ανάμεσα στον καπνό και τη φωτιά, το σώμα του Βάγοριο βρισκόταν κοντά σε ένα δέντρο αλλά το στοιχειό είχε εξαφανιστεί εντελώς.
Το χέρι του Ταύρεν άρχισε να κινείται αφού είχε καθαρίσει το μεγαλύτερο μέρος του καπνού. Ξαφνικά το κεφάλι του Ράτιν βγήκε από τα χέρια του φίλου του.
-Βαγόριο! Βαγόριο είσαι εντάξει ;! Vagorrio, μίλα μου σε παρακαλώ! - Τα δάκρυα άρχισαν να εμφανίζονται στα μάτια του στοιχειού που άρχισε να καταλαβαίνει τη σοβαρότητα της κατάστασης στην οποία βρέθηκε. - Με έσωσε, ο Βαγόριο με έσωσε, με προστάτευσε από την έκρηξη και από τη σύγκρουση με αυτό το καταραμένο δέντρο. - Σκέφτηκε καθώς κοίταξε το αδρανές σώμα που ήταν ο πιστός του σύντροφος για τόσα χρόνια.
Ο Ράτιν έκπληκτος, εξαιτίας αυτού που είχε συμβεί. Ο Vagorrio τον είχε ειδοποιήσει πολλές φορές για την πιθανότητα ότι δεν θα λειτουργούσε. Τώρα, εξαιτίας του, ο Ταύρεν είχε πεθάνει, δεν μπορούσε ποτέ να τον συγχωρήσει.
Ενώ κλαίει αγκαλιάζοντας εγκάρδια τον Βαγόριο, οι ταυροί άρχισαν να κινούνται ελαφρώς.
-Coff, coff- Vagorrio βήχα.
-ΒΑΓΚΟΡΡΙΟ!, ΖΕΙΣ! - Τα μάτια του Ράτιν διευρύνθηκαν και έδωσε στον φίλο του μια αγκαλιά που σχεδόν πήρε την ανάσα του.
-Τι νομίζατε εε ... ότι θα μπορούσατε να με απαλλαγείτε τόσο εύκολα; - Κρίνοντας από τον τόνο της φωνής του, ο ταύρεν είχε τραυματιστεί αν και φαινόταν ότι θα βγαίνει από αυτό. - Θα χρειαστείς κάτι περισσότερο από μια έκρηξη τίποτα ... Παρόλο που ... - ο Ταύρεν έπεσε το βλέμμα του στο σημείο όπου έπρεπε να είναι το μηχανικό του πόδι. - Φαίνεται ότι θα χρειαστώ να διορθώσω ... - Το πόδι είχε εξαφανιστεί ως αποτέλεσμα της έκρηξης.
- Θα λύσουμε αυτό το Vagorrio, μην ανησυχείς, το σημαντικό είναι ότι είσαι εδώ. - Είπε ο Ρατίν.
Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τότε που το ατύχημα και ο Ratín δημιούργησε ένα νέο σκέλος για το Vagorrio, πλήρως λειτουργικό και καλύτερα αρθρωτό από το προηγούμενο. Ο tauren τον είχε ευχαριστήσει πολλές φορές για την εφεύρεση χάρη στην οποία θα περπατούσε κανονικά ξανά.
Ήταν στο τραπέζι στο σαλόνι για δείπνο ενώ παρακολουθούσαν στην τηλεόραση τις εικόνες της κατασκευής του γυροσκοπίου που ηχογράφησε ο Ράτιν. Τα συναισθήματα έτρεξαν στο κεφάλι του στοιχειώδους, προκαλώντας τη λύπη και τη χαρά, δεν είχε εκπληρώσει το όνειρό του, αλλά ο φίλος του ήταν μαζί του.
-Βαγόριο, θα ήθελα να σου δώσω κάτι. - Ο gnome έδωσε στον tauren ένα κουτί.
Ο ταύρεν άνοιξε το κουτί και μέσα του βρήκε μια φωτογραφία και των δύο δίπλα στα ερείπια του γυροσκοπίου που βρισκόταν στο υπόγειο. Ο Βαγόρειος κοίταξε τον Ράτιν στα μάτια με ένα δάκρυ στα μάτια του.
-Σας ευχαριστώ πολύ για όλους φίλε μου, σε αγαπώ. - Με αυτά τα λόγια, ο ταυρίνος όχι μόνο ευχαρίστησε τον Ratín για το δώρο του, αλλά και όλη την ώρα μαζί.
Αφιερωμένο στον φίλο μου Nova που με βοήθησε να βρω ένα όνομα για το gnome
Μεγάλη!