GuíasWoW

Miejsce docelowe: przedmowa
Przeznaczenie: rozdział I

Kiedy dźwięk się przybliżał, mogłem zobaczyć, jak ten nieznajomy pospieszył, by zapisać to, co wyjął ze skrzyni, do małej torby marynarskiej, którą niósł. Mój umysł zaczął działać, ten pokój nie miał okien, jeśli chciał się stamtąd wydostać, musiał to zrobić przez drzwi, a ja tam byłem... on mnie zobaczy! Przy hałasie talerzy nie miało znaczenia, czy hałasuje. Odskoczyłem od drzwi i stanąłem za kolumną. Castius, strażnik biskupa DeLaveya, wpatrywał się we mnie.

– Naini?

Słychać było odgłos zamykanej klatki piersiowej. Castius też to usłyszał, dobył miecza i założył tarczę. Wydawało się, że w tym momencie czas się zatrzymał.

Poczułem, jakby coś poruszyło się po mojej lewej stronie, ale zanim zdążyłem spojrzeć, poczułem, jak coś zimnego i twardego uderza mnie w głowę. Tam zamarłem, nie mogłem zapanować nad swoim ciałem i kręciło mi się w głowie. Widziałem, jak coś, co wydawało się przezroczystością tego nieumarłego, zbliżało się do Castiusa, nie będąc w stanie zrobić nic, by go ostrzec. Ale on patrzył na mnie, jakby uświadomił sobie coś bardzo ważnego. Przezroczystość przesunęła się za strażnika, podniosła rękę, w której ściskała sztylet. Myślałem, że na tym się skończy. Ale właśnie w tym momencie, pod stopami Protektorki i tworząc idealny krąg, z ziemi uniósł się dywan ognia, jak płonące węgle ogniska. Ta istota stała się czymś stycznym. Zaskoczony odsunął się od kręgu. Castius, który już go widział, podążył powoli za nim. Obaj odeszli ode mnie.

Widziałem, jak macali, obserwowali i mierzyli bez słów. I wszystko się zaczęło.