แสงอาทิตย์แรกสาดส่องยอดไม้บริเวณเชิงเขาฮิลส์แบรด ใกล้ภูเขาในซากปรักหักพังของ Alterac ป้ายโลหะที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่นชั้นดีกำลังเริ่มสว่างขึ้น "Nutty-luminous" สามารถอ่านได้บนโปสเตอร์ จากนั้นมือเล็ก ๆ ก็ปรากฏขึ้นเพื่อเช็ดฝุ่นด้วยผ้าไหมผืนเล็กจากโปสเตอร์นั้นอย่างเบามือ
"วันนี้เป็นวันที่ทุกอย่างจะต้องสมบูรณ์แบบ” - คิดว่าสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ
Snarling Mouse เป็นเจ้าของโปสเตอร์นั้นเช่นเดียวกับบ้านที่เป็นของเขา บ้านที่เหมือนกับคำพังเพยใด ๆ คือเป็นทรงกลมและสร้างด้วยโลหะ มี 3 ชั้น ชั้นล่างเป็นห้องนั่งเล่น มีโซฟาหนังสีดำเนื้อหยาบติดโทรทัศน์ซึ่งเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ปฏิวัติวงการโดย Ratin โทรทัศน์ควรจะนำข่าวเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นใน Azeroth ไปยังบ้านทุกหลังที่มี แต่ในขณะนี้สิ่งที่เห็นบนหน้าจอนั้นคือกล้องที่ Nutty Mouse ติดตั้งไว้ในห้องใต้ดิน โรงงานแห่งนี้ยังมีห้องครัวและภายในนั้นมี“ เชฟ - อี” ซึ่งเป็นหุ่นยนต์ที่ใช้ทำอาหารให้กับRatín บ้านหลังนี้มีหุ่นยนต์จำนวนมากที่ช่วยคำพังเพยทั้งในงานบ้านและในการศึกษาด้านวิศวกรรมของเขา
ชั้นบนเป็นห้องนอนมีเตียงเล็ก ๆ คลุมด้วยผ้าห่มรูคลื่นคุณภาพดีมาก นอกจากนี้ยังมีโต๊ะทำงานขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยเอกสารแผนปากกาปากกาหมึกซึมและกระป๋องหมึกทุกสี ห้องนี้มีแสงสว่างเพียงพอจากโคมไฟรูปไจโรสโคปและปืนใหญ่เบาหลายอันตามผนังห้อง
แต่มันอยู่ในห้องใต้ดินที่พบสมบัติที่แท้จริงของ Nutty Ratin มีใครค้นพบทุกอย่างในแบบเดียวกับที่อาจหลงทางท่ามกลางความสับสนของเตารีดถั่วสปริงแผ่นโลหะลูกบอลขนสัตว์เศษของการทดลองที่ล้มเหลวหัวหุ่นยนต์และขยะอื่น ๆ ที่Ratínเก็บไว้อย่างกระตือรือร้น ชั้นใต้ดินใหญ่กว่าห้องนั่งเล่น 2 เท่าและใหญ่กว่าห้องนอน 4 เท่า มีกระดานดำโต๊ะทำงานที่วางโคมไฟเคลื่อนที่และหุ่นยนต์ช่วยเหลือจำนวนนับไม่ถ้วน นอกจากนี้ยังเป็นอัญมณีในมงกุฎของRatín เขาทำงานนี้มาหลายเดือนและหลายปีและวันนี้เป็นวันทดสอบ
“ ไอ้โง่นั่นหายไปไหนแล้ว” - Ratin คิด - ฉันควรจะมาถึงแล้ว
เกือบจะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วเมื่อในที่สุดเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น "Ringggggggggg, ringgggggggg, ringggggggg"
- กำลังจะไป! - Ratin ตะโกนขณะที่เขาเดินไปที่ประตู - คุณมาสายสัตว์ปีศาจ!
เมื่อเขาเปิดประตู Nutty Ratin เขาก็พบภาพเงาของสิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ถ้าเราเปรียบเทียบกับเขา มือของเขามีเส้นผมขนาดใหญ่และเต็มไปด้วยเส้นผมที่ปกคลุมส่วนที่เหลือของร่างกาย บนศีรษะมีเขาสองตัวยืนอย่างภาคภูมิใจโดยโค้งไปด้านหน้าเล็กน้อย อย่างไรก็ตามมันอยู่ที่ขาที่มีคนพบความผิดปกติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสิ่งมีชีวิตนั้นหนึ่งในนั้นมีกีบขนาดมหึมาที่เข้ากับสีเข้มของทูเรน แต่อีกข้างหนึ่ง ... อีกข้างหนึ่งมีขาเหล็กชนิดหนึ่งที่ใช้แทนสิ่งที่ ก่อนหน้านี้เคยเป็นเนื้อสัตว์ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้ Tauren เซเล็กน้อยเมื่อเดิน
- ขอโทษ Ratin เมื่อเร็ว ๆ นี้ขานี้ฆ่าฉันทุกครั้งที่ก้าวไป - Tauren กล่าว - เป็นยังไงบ้าง?
- อืมฉันได้ตั้งโปรแกรมฟังก์ชั่นและพิกัดทั้งหมดแล้วถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดเราควรจะไปถึง Molino Tarren ได้ในเวลา 0.0000587 วินาที สิ่งเดียวที่ทำให้ฉันกังวลคือการทำให้เกิดขึ้นใหม่ในสถานที่ที่เหมาะสมหากมีข้อผิดพลาดใด ๆ ... - คำพังเพยพูดไม่จบประโยค แต่เห็นได้ชัดว่าหากการทดลองล้มเหลวพวกเขาจะจ่ายแพง - แม้ว่าจะมีเวลาหลังจากนั้นให้ฉันดูขานั้น
แม้ว่าในสายตาของผู้ที่อาศัยอยู่ในอาเซรอ ธ ความสัมพันธ์ระหว่างโนมและทูเรนนั้นไม่ใช่เรื่องปกติ แต่ Wigwind Mouse และ Vagorrio Piernamuñónได้แบ่งปันมิตรภาพเป็นเวลาหลายปี
คำพังเพยได้ช่วยทูเรนเมื่อมันยังเป็นลูกที่แคมป์เทาราโจ Vagorrio หนีไประหว่างการโจมตีของ "Grim Totem" ด้วยความโชคร้ายที่ตกหลุมพรางที่ติดกับขาของเขา Ratínซึ่งกำลังผจญภัยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแยกขาออกจากร่างของ Tauren เพื่อช่วยชีวิตเขาเขาพาเขากลับบ้านและที่นั่นเขารักษาเลี้ยงดูและให้การศึกษาแก่เขา เนื่องจากปัญหาที่ได้รับรายงานจากการไม่มีขาRatínจึงทำงานบนขากลเป็นเวลาเพื่อช่วย Vagorrio ซึ่งในที่สุดก็สามารถเดินได้อีกครั้ง ตั้งแต่นั้น Ratin และ Vagorrio ก็มีการผจญภัยหลายร้อยครั้งพวกเขาไปสำรวจ Plaguelands หรือ Southshore เปิดตัวจรวดออกแบบฟักทองฮาโลวีนเพื่อขายในตลาดเมืองใหญ่หรือในบ้านประมูลและแม้แต่ครั้งเดียวก็ต้องเผชิญกับ Yeti ที่เดินไปทางใต้ของ ซากปรักหักพัง Alterac ด้วยเหตุนี้Ratínจึงกลายเป็นเหมือนพ่อของ Vagorrio และ gnome ก็รัก Tauren มากเหมือนลูกชาย
- เอาล่ะตอนนี้ Vagorrio น่าจะเจ็บน้อยกว่านี้ - Ratínกล่าวเมื่อเขาซ่อมขากลเสร็จแล้ว - แล้วเราจะเลือกดอกไม้สักสองสามดอกจากสวนได้อย่างไร? เราจะต้องใช้เชื้อเพลิงหากต้องการให้มันทำงาน ...
- โอเค แต่ให้ฉันใช้ ZX-3000 TurboCollector veeeeez นี้! - ทูเรนกล่าวอย่างอ้อนวอน
- ไม่มีทาง TurboCollector เป็นของฉันคุณก็รู้ - Ratin ชี้ให้เห็น
คำพังเพยใส่กระเป๋าเป้ชนิดหนึ่งที่เชื่อมต่อกับท่อดูดที่ด้านหลังของเขาและออกไปในสวนพร้อมกับเพื่อนของเขา
- ได้โปรด! - Vagorrio ยืนกรานด้วยดวงตาที่สดใสเหมือนลูกแมวที่ขอให้เจ้าของเอาอกเอาใจ
- ไม่เป็นไร แต่แค่ครั้งเดียว! - Ratin ตอบตกลงในที่สุด
Ratínส่งอุปกรณ์สวมใส่ให้ Vagorrio ซึ่งเต็มไปด้วยอารมณ์และความกระตือรือร้นวางไว้บนหลังของเขาและวิ่งไปที่สวนของ Flor de Paz นอกบ้าน
-เตรียมพร้อม! 3, 2, 1 … - Vagorrio เริ่มนับถอยหลังและกดปุ่มสีแดง เครื่องที่อยู่ด้านหลังของเขาส่งเสียงคำรามก้องไปทั่วภูเขาและเริ่มสั่นสะเทือน Vagorrio จับหลอดให้แน่นด้วยมือทั้งสองข้างแล้วชี้ไปที่สวนดอกไม้ ทันใดนั้นพายุทอร์นาโดขนาดเล็กก็พุ่งออกมาจากท่อของอุปกรณ์และกำลังดูดดอกไม้แต่ละดอกราวกับว่ามันรู้ว่าควรเคลื่อนไปที่ใดเพื่อจับพวกมัน
- เอาล่ะตอนนี้เราต้องรอให้ TurboCollector เปลี่ยนดอกไม้ให้เป็นเชื้อเพลิง - Ratínพูดกับ Vagorrio - คุณรู้ถึงความสำคัญของสิ่งที่เราจะทำในวันนี้ใช่มั้ย?
- คุณไม่ได้หยุดทำซ้ำมาเป็นปีแล้ว Ratin จะเกิดอะไรขึ้นถ้าพวกเราจะปรากฏตัวในหน้าหนังสือพิมพ์พวกเขาจะตั้งชื่อของคุณให้เป็นดาราจะเป็นอย่างไรถ้าก็อบลินไม่สามารถแม้แต่จะฝันถึงเรื่องแบบนั้นได้ ...
“ แน่นอนว่าก็อบลินไม่สามารถฝันถึงเรื่องแบบนั้นได้!” - Ratínพูดอย่างโกรธ ๆ - คนโง่สีเขียวเหล่านั้นคิด แต่เรื่องทอง ฟัง Vagorrio นี่เป็นมากกว่าสิ่งประดิษฐ์ที่จะเปลี่ยนวิถีชีวิตของผู้คนมันเป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องที่เต็มเปี่ยม - คำพังเพยชี้ให้เห็น
สิ่งประดิษฐ์ของเขาประกอบด้วยแท่นที่ถือไจโรสโคปปกติอย่างเห็นได้ชัดไจโรสโคปเชื่อมต่อกับแบตเตอรี่ที่ใช้น้ำมันกลั่นจาก Flor de Paz ซึ่งมีราคาถูกมาก หากใช้งานได้เครื่องจะสามารถขนส่งพวกเขาจากบ้านบนภูเขาไปยังบ้านของ Vagorrio ที่ Tarren Mill ได้ในเวลาไม่ถึงพริบตา ด้วย Ratin นี้หวังว่าจะสามารถขนส่งสสารไปยังส่วนใดส่วนหนึ่งของ Azeroth และ Outland ได้ทันที
- มาเลยขึ้นไป - Ratínพูดกับ Vagorrio - ถึงเวลาแล้ว
ทูเรนปีนขึ้นไปบนสิ่งประดิษฐ์และอยู่ที่นั่นทั้งคู่ในโอกาสอื่น ๆ อีกมากมายด้วยกันและพร้อมที่จะเผชิญกับการผจญภัยครั้งใหม่ พวกเขาสวมฮูดพร้อมแว่นตานักบินและแจ็คเก็ตหนัง
- ราตินฉันตื่นเต้นมาก! ฉันหวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดีและเราจะพบคุณในอีกด้านหนึ่ง! - Vagorrio กล่าวกับRatínในที่สุด
- โอเคไปกันเถอะ! กำลังคำนวณเส้นทาง ... เตรียมพิกัด ... เติมน้ำมันเต็มถัง ... เตรียมเตาปฏิกรณ์ ... และสุดท้าย ... ปุ่มสีแดง! - Ratínกล่าวในขณะที่เขาเริ่มสิ่งประดิษฐ์ของเขา
ทันใดนั้นภายในห้องใต้ดินนั้นทุกอย่างก็สว่างขึ้นทันทีไจโรสโคปก็เริ่มส่องแสงและหลังจากนั้นมันก็ดูดซับตัวเองออกจากห้องไปโดยสิ้นเชิง
ที่ Tarren Mill ทันทีประกายไฟปรากฏขึ้นและถัดจากนั้นไจโรสโคปก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับลูกเรือทั้งสองคนบนเรือ
- ประสบความสำเร็จแล้ว! - ทั้งสองตะโกนพร้อมเพรียงกัน - ความสำเร็จความสำเร็จééééxito!
Ratin และ Vagorrio ลงจากเรือและกอดกันเมื่อไจโรสโคปเริ่มสั่น มันสั่นและสว่างขึ้นเริ่มแตกและระเบิดในที่สุด
ร่างของเพื่อนทั้งสองพุ่งออกไปก่อนที่พวกเขาจะทำอะไรได้ ระหว่างควันและไฟร่างของ Vagorrio อยู่ใกล้ต้นไม้ แต่คำพังเพยได้หายไปอย่างสมบูรณ์
แขนของทูเรนเริ่มขยับหลังจากที่ควันส่วนใหญ่ได้หายไป ทันใดนั้นหัวของ Ratin ก็โผล่ออกมาจากอ้อมแขนของเพื่อน
-Vagorrio! Vagorrio คุณโอเคมั้ย! Vagorrio พูดคุยกับฉันได้โปรด! - น้ำตาเริ่มปรากฏขึ้นในดวงตาของคำพังเพยที่เริ่มเข้าใจถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ที่เขาพบตัวเอง - เขาช่วยฉัน Vagorrio ช่วยฉันเขาปกป้องฉันจากการระเบิดและจากการชนกับต้นไม้เจ้ากรรมนี้ - เขาคิดในขณะที่มองไปที่ร่างเฉื่อยซึ่งเป็นเพื่อนที่ซื่อสัตย์ของเขามาหลายปี
Ratin อ้าปากค้างเพราะเขาที่เกิดขึ้น Vagorrio แจ้งเตือนเขาหลายครั้งถึงความเป็นไปได้ที่มันจะออกมาไม่ดี ตอนนี้เนื่องจากเขา Tauren เสียชีวิตเขาจึงไม่มีวันให้อภัยเขาได้
ในขณะที่เขากำลังร้องไห้อย่างเสียใจกอด Vagorrio ทูเรนเริ่มขยับเล็กน้อย
-Coff, Coff- Vagorrio ไอ
-VAGORRIO! คุณยังมีชีวิตอยู่! - ตาของรพินทร์เบิกกว้างและกอดเพื่อนของเขาจนแทบจะหยุดหายใจ
- คุณคิดว่าไง ... ที่คุณสามารถกำจัดฉันได้อย่างง่ายดาย? - ตัดสินด้วยน้ำเสียงของเขาทูเรนได้รับบาดเจ็บแม้ว่าดูเหมือนว่าเขาจะออกมาจากมันก็ตาม - คุณจะต้องการมากกว่าการระเบิดโดยไม่มีอะไรเลย ... แม้ว่า ... - ทูเรนลดสายตาลงไปยังที่ที่ขาจักรกลของเขาควรจะอยู่ - ดูเหมือนว่าฉันจะต้องได้รับการแก้ไขสินะ ... - ขาหายไปจากการระเบิด
- เราจะแก้ปัญหา Vagorrio ไม่ต้องกังวลสิ่งสำคัญคือคุณอยู่ที่นี่ - Ratínกล่าว
สองสัปดาห์ผ่านไปนับตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุและRatínได้สร้างขาใหม่สำหรับ Vagorrio ซึ่งใช้งานได้เต็มรูปแบบและดีขึ้นกว่าเดิม ทูเรนขอบคุณเขาหลายต่อหลายครั้งสำหรับสิ่งประดิษฐ์ขอบคุณที่ทำให้เขาเดินได้ตามปกติอีกครั้ง
พวกเขาอยู่ที่โต๊ะในห้องนั่งเล่นเพื่อรับประทานอาหารเย็นขณะที่ดูภาพการสร้างไจโรสโคปที่Ratínบันทึกไว้ในโทรทัศน์ ความรู้สึกแล่นผ่านหัวของคำพังเพยทำให้เขาเศร้าและดีใจเขาไม่ได้ทำตามความฝันของเขาสำเร็จ แต่เพื่อนของเขาอยู่กับเขา
-Vagorrio ฉันอยากจะให้อะไรคุณ - คำพังเพยส่งกล่องทูเร็น
ทูเรนเปิดกล่องและข้างในเขาพบรูปถ่ายของทั้งคู่ข้างๆซากของไจโรสโคปที่วางอยู่ในห้องใต้ดิน Vagorrio มอง Ratin ด้วยน้ำตาที่ปรากฏในดวงตาของเขา
- ขอบคุณมากสำหรับเพื่อนของฉันฉันรักคุณ - ด้วยคำพูดเหล่านั้นทูเรนไม่เพียง แต่ขอบคุณRatínสำหรับของขวัญของเขา แต่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน
อุทิศให้กับ Nova เพื่อนของฉันที่ช่วยฉันหาชื่อสำหรับคำพังเพย
จีเนียล!